هَــرکه مــی خــواهـی بـــاش

ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـانهــاســت

تـــو نیــز ،

روزی ,

ســاعـتی ,

لـَحظــه ای

احــساس خـواهـی کـرد کـــه. . .

هیــچکـَـس دوسـتت نَــدارد...!

در زوال روزهای تنهایی و غربت آموختم

چطور مکتوم باشم و مستور،

نگو

حتی به صمیمی ترین

که جه اندازه دوستش داری

دوست داشتن هایت را در دلت زمزمه کن

مگذار دنیا خبر دار شود

دنیا زخم خورده ی لبخندهای ماست

دنیا


چه رسواست پیش چشم های من

عاشقی

چه فریب زشتی ست

خواستن ها و نرسیدن ها

رسیدن ها و نخواستن ها

بگذار برای همیشه این نغمه ی غم انگیز در سرم جاری باشد

بگذار برای همیشه نعش کش آرزوهایم باشم

ترس بر ات ندارد ما همه رفتنی هستیم

دارم از تــو حــرف می زنــم
امــــا روحــت هم از نوشــــته هــایم خبــر نــدارد
ایــــرادی نــــدارد یــاد تــو
به نوشتــــه هــایم رنــگ می دهــد
شــایــد دیگــری بخــــواند و آرام گیــــرد ذهــــن پریشــــانش... 

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد
نخواست او به مـــــــــــــن خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از ایــــــــن؟که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو بوده به دیــگران برسد
چه می کنی؟اگر او را که خواستی یک عمر

کاش مخابرات
یه روز صبح بهت اس ام اس میداد:

مشترک محترم و عزیز ما،
شما قبلا در طول روز فلان شماره رو دویست بار میگرفتی

اس ام اس که حرفش رو نزن،
اینقدر زیاد بود که ما حساب کتابش از دستمون در میرفت
حتی بعضی اوقات اس ام اس هاتون اینقدر خوشگل بود
که برا خودمون سیوش میکردیم
حتی یه شب، ( زمستون بود فکر کنم)، اینقدر حرفای خشگل خشگل میزدین و ما هم هی گوش میدادیم
که پای تلفن خوابمون برد،
یادمون رفت بقیه پول تلفن شما رو حساب کتاب کنیم

حالا مشترک محترم و عزیز،
چی شده که این روزا دیگه خبری ازت نیست؟
چیزی شده؟
چرا اون شمارهه رو دیگه نمیگیری؟
یه اس ام اس خالی هم حتی نمیدی

منِ مخابرات، اون دوره رو باهاتون زندگی کردم، حقمه که بدونم

تو هم اس ام اس بدی بگی:
بیخیال رفیق،
این روزا هم میگذره.....

گاهی وقت ها اونقدر بهونه داریم که بی بهونه گریه می کنیم

فکـــرتـــــ از ســـرم افتـــاد ...

بــه همیـــن راحتــی !!

نــه آسمــان بــه زمیـــن آمــد و نــه دنیـــا تیـــره و تــار شــد ..

خـدایـا یـادتـه ... ؟!

دسـتـشـو گـرفـتـم آوردم پـیـشـت ...

گـفـتـم : مـن فـقـط ایـنـو مـیـخـوام ...

دیوونگی یعنی :
عکسشو تو گوشیت هی نیگاه کنی ، واسه بار هزارم . . .
انگار تاحالا ندیدیش . . !
بوسش کنی محکم مث دیوونه ها !!
بگی خو آخه دلم همش یه ذره میشه برات . . .

چه کار سختی از من طلب میکنند
این دلتنگی های
حل شده در بغض
فراموشی ات به دست من نیست
که این سر سختی ها تو را با من لج میکنند
بگذار فریاد بزنم
فــــــــــــــراموش نمیــــــــــــــشوی !

آرامـــ ميـگويي:

با مـن بـازي نکـن ...

ولــــي او !

او درسـت هـمـين کـار را ميـکـند !

نمیدانم!
کجای بازی ما اشتباه بود که تـــو دیگر همبـــازی من نیستی!
و من هنوز گـرگــم به هـــوای تو…!

خواستی دیگر نباشی!
آفرین چه با اراده
لعنت به دبستانی که تو از درسهایش فقط “تصمیم کبری” را آموختی.

یه روزایی , یه شبایی,به یه ادمای خاصی خیلی احتیاج داری
گوشیتو بر میداری شمارشو بگیری
اما می دونی بی فایدس , اینقدر دلگیر و دلتنگی که یهو به خودت میای
می بینی خیره شدی به یه صفحه ی خالی بی جواب
اشکات سرازیر شدن , بعد با خودت فقط یه جمله می گی :

یـــک وقتــــایــــی تــــو زنـــدگـــی وجـــــود داره ،

کــــه آدم فقــــط دوســــت داره بــــدونــــه

چـــــــــــــــــــــــر ا ! ...

پــروانــه مــن،

در تــاری افتــاده

کــه عنکبــوتــش،

سیــر اســت!

نــه میتــوانــد پــرواز کنــد،

نــه میمیــرد . . .